1 juli. De eerste dag van de grote vakantie. De tijd waar iedereen een beetje gas terugneemt, terugblikt én vooruitkijkt. Het afgelopen half jaar is een rollercoaster geweest op vele vlakken. Hard gewerkt als bevlogen ambtenaar. Mijn kinderen gecoacht in hun schoolwerk. Mijn bijberoep opgestart. Mijn eerste eigen webinars gegeven, gratis en ter inspiratie van andere ouders en leerkrachten. Ik voel en weet dat ik een missie heb in deze wereld. Dat ik meer wil doen dan gewoon hier zijn, mijn kost verdienen en de dagen zien voorbijgaan.
En tegelijkertijd wil ik heel dicht bij mezelf blijven. Wil ik zijn wie ik ben. Wil ik leven volgens mijn waarden, in verbinding met en met respect voor anderen. Ook al is dat niet altijd even evident. Want ik zit wel redelijk complex in elkaar. Het is niet de eerste keer dat ik te horen krijg dat ik ‘geen gemakkelijke ben’, dat ik een ‘vrouw ben van tegengestelden’, dat mijn slinger al eens van uiterst links naar uiterst rechts gaat. En dat is helemaal waar.
Dat ben ik.
Ik wil leven aan volle snelheid. Ik wil proeven van de geneugten des levens. Ik kan op de wei van Tomorrowland uit mijn dak gaan, dansen alsof mijn leven ervan afhangt tijdens de Foute Party. Vanalles meemaken en meepikken wat er te beleven valt. Ook al moet ik daar soms een tandje voor bijsteken. Tegelijkertijd weet ik dat ik nood heb om af en toe bewust te vertragen en toch even af te remmen. En dan kan ik ook gewoon niks doen. In een stil bos gaan wandelen of gewoon voor me uit staren aan de kant van het water. Gewoon en zonder woorden.
Dat ben ik.
Ik kan zot doen tijdens feestjes, tijdens familiefeesten flaneren van de ene naar de andere. Lachen en plezier maken met vrienden. En af en toe val ik stil. Luister ik gewoon en aanschouw ik wat rondom mij gebeurt. Beleef ik wat er te beleven valt. Gewoon en zonder woorden.
Dat ben ik.
Ik hou van spontane momenten, van ongepland dingen doen. Een uitstapje met mijn huisgenoten. Een wandeling met vriend(inn)en. Op een doordeweekse avond samen iets gaan drinken. En tegelijkertijd hou ik van structuur en planmatig te werk gaan. Omdat het rust geeft in mijn hoofd en ik zeker ben dat ik de juiste dingen doe en de dingen juist doe.
Dat ben ik.
Ik vaar op emotie en intuïtie. Ik weet eigenlijk heel gemakkelijk wat ik moet doen omdat ik voel wat juist zit en wat niet. Ik ben empathisch en voel feilloos aan als de sfeer niet goed zit, ook al wordt dat niet uitgesproken. Ik ben een diplomaat in hart en nieren. En toch sta ik met beide voeten vol op de grond en ben ik uitermate realistisch. Vanuit die optiek durf ik ook de olifant in de kamer te benoemen in de hoop om tot oplossingen voor problemen te komen.
Dat ben ik.
Ik heb geleerd om door te zetten, om altijd oplossingen te zoeken voor problemen die zich stellen. Om het hoofd boven water te houden, ook in situaties waar dat op het eerste zicht onmogelijk is. En toch is het licht ook bij mij al een paar keer uitgegaan. Zat ik in een hoekje weggedoken en was de weg rechtdoor soms heel mistig.
Dat ben ik.
Ik probeer te leven volgens mijn noden en behoeften. Volgens wat voor mij past, ook al is dat niet altijd evident of botst het met wat anderen van mij verwachten of nodig hebben. Doordat ik weet wat mijn talenten en valkuilen zijn, kan ik me veel beter bewegen in deze snel veranderende en steeds complexer wordende wereld. Met respect voor mezelf en met oog en zorg voor mijn medemens. En dat mijn weg niet af is, vind ik helemaal goed. Tot de dag dat ik het loodje leg, wil ik leren, ontdekken, vernieuwen, veranderen en bijdragen aan deze wereld. Omdat ik het de moeite waard vind.
En dat is wat ik jou na 6 maanden bloggen wil meegeven. Leer ontdekken wie je bent en wat jij nodig hebt. Handel met respect voor jezelf én de ander. Droom en leef. Doe het nu. Gewoon omdat je het waard bent.
Dat ben jij!