1 juli. De eerste dag van de grote vakantie. De tijd waar iedereen een beetje gas terugneemt, terugblikt én vooruitkijkt. Het afgelopen half jaar is een rollercoaster geweest op vele vlakken. Hard gewerkt als bevlogen ambtenaar. Mijn kinderen gecoacht in hun schoolwerk. Mijn bijberoep opgestart. Mijn eerste eigen webinars gegeven, gratis en ter inspiratie van andere ouders en leerkrachten. Ik voel en weet dat ik een missie heb in deze wereld. Dat ik meer wil doen dan gewoon hier zijn, mijn kost verdienen en de dagen zien voorbijgaan.
Lees verder “De complexiteit en rijkdom van je eigen polariteit”Corona: het virus dat me vleugels gaf
13 maart 2020. De verjaardag van mijn intussen overleden grootmoeder. Een vrijdag. Een dag waarop ik samen met enkele collega’s meeging naar het kabinet van minister Somers om te kijken wat dat coronavirus zou betekenen voor de dienstverlening van de Vlaamse overheid en de lokale besturen. Ik was eerder toevallig in het centrum van de bedrijvigheid beland. Toevallig meegegaan met 2 collega’s om even de sfeer op te snuiven. Het draaide ietwat anders uit. Misschien bestaat toeval niet?
Lees verder “Corona: het virus dat me vleugels gaf”Coaching: mijn ontsnappingsroute voor een burn-out
Daar zat ik op een maandagochtend in oktober 2019. Ineengedoken. In een hoekje in de living. Kapot. Leeg. Ik kon alleen maar wenen. Liters tranen zijn er uit mij gevloeid. Nooit gedacht dat er zoveel water ineens uit een mens kon komen. Ik heb me nooit zo eenzaam gevoeld als toen. Jaren heb ik ervoor gevreesd te belanden waar ik nu zat. Ik heb een echtgenoot die een burn-out gehad heeft. Ik kende de symptomen. Mijn huisarts had al vaak gewaarschuwd dat ik moest opletten. Mijn mama had ook al gezegd dat ik voorzichtig moest zijn en niet teveel hooi op mijn vork moest nemen. Menig leidinggevende had ook al aangegeven dat ik aan een (te) hoog tempo leefde en moest leren loslaten (daar is dat lelijke woord weer).
Lees verder “Coaching: mijn ontsnappingsroute voor een burn-out”Over bevlogenheid en ambitie
In 2016 stond ik aan de start van een nieuw loopbaanpad. Ik werd projectleider ‘aansluitingen’ en zou mee een voor de Vlaamse overheid belangrijke transitie begeleiden van personeelsdiensten die gecentraliseerd werden. Het waren heel pittige maanden zowel in gepresteerde uren als in te zetten skills en competenties. Ik wist waar ik het voor deed want ik geloof sterk in centrale dienstverlening op voorwaarde dat het een meerwaarde heeft, de dienstverlening efficiënt kan verlopen en de klant nog steeds centraal staat. Vooral dat laatste was en is voor mij een heel belangrijk aspect in mijn werk.
Lees verder “Over bevlogenheid en ambitie”Scholen als loterij
Toen onze Wannes een kleuter was, kozen we voor een kleuterschool waar we ons thuis voelden, maar ook waar de mogelijkheid bestond om school te lopen tot het einde van het 6de middelbaar. Goed, op het moment dat je kind 2,5 jaar is weet je niet waar zijn studiepad naartoe zal leiden. Dat weet niemand. Je mag nog de beste intenties hebben.
Lees verder “Scholen als loterij”