1 juli. De eerste dag van de grote vakantie. De tijd waar iedereen een beetje gas terugneemt, terugblikt én vooruitkijkt. Het afgelopen half jaar is een rollercoaster geweest op vele vlakken. Hard gewerkt als bevlogen ambtenaar. Mijn kinderen gecoacht in hun schoolwerk. Mijn bijberoep opgestart. Mijn eerste eigen webinars gegeven, gratis en ter inspiratie van andere ouders en leerkrachten. Ik voel en weet dat ik een missie heb in deze wereld. Dat ik meer wil doen dan gewoon hier zijn, mijn kost verdienen en de dagen zien voorbijgaan.
Lees verder “De complexiteit en rijkdom van je eigen polariteit”Corona: het virus dat me vleugels gaf
13 maart 2020. De verjaardag van mijn intussen overleden grootmoeder. Een vrijdag. Een dag waarop ik samen met enkele collega’s meeging naar het kabinet van minister Somers om te kijken wat dat coronavirus zou betekenen voor de dienstverlening van de Vlaamse overheid en de lokale besturen. Ik was eerder toevallig in het centrum van de bedrijvigheid beland. Toevallig meegegaan met 2 collega’s om even de sfeer op te snuiven. Het draaide ietwat anders uit. Misschien bestaat toeval niet?
Lees verder “Corona: het virus dat me vleugels gaf”Coaching: mijn ontsnappingsroute voor een burn-out
Daar zat ik op een maandagochtend in oktober 2019. Ineengedoken. In een hoekje in de living. Kapot. Leeg. Ik kon alleen maar wenen. Liters tranen zijn er uit mij gevloeid. Nooit gedacht dat er zoveel water ineens uit een mens kon komen. Ik heb me nooit zo eenzaam gevoeld als toen. Jaren heb ik ervoor gevreesd te belanden waar ik nu zat. Ik heb een echtgenoot die een burn-out gehad heeft. Ik kende de symptomen. Mijn huisarts had al vaak gewaarschuwd dat ik moest opletten. Mijn mama had ook al gezegd dat ik voorzichtig moest zijn en niet teveel hooi op mijn vork moest nemen. Menig leidinggevende had ook al aangegeven dat ik aan een (te) hoog tempo leefde en moest leren loslaten (daar is dat lelijke woord weer).
Lees verder “Coaching: mijn ontsnappingsroute voor een burn-out”Scholen als loterij
Toen onze Wannes een kleuter was, kozen we voor een kleuterschool waar we ons thuis voelden, maar ook waar de mogelijkheid bestond om school te lopen tot het einde van het 6de middelbaar. Goed, op het moment dat je kind 2,5 jaar is weet je niet waar zijn studiepad naartoe zal leiden. Dat weet niemand. Je mag nog de beste intenties hebben.
Lees verder “Scholen als loterij”Eens jurist… niet altijd jurist
Naast piano leren spelen, was 2016 ook het jaar waarin ik van functie veranderde. Zot eigenlijk want ik had amper een jaar voordien een andere weg ingeslagen. En toch had ik het gevoel dat ik deze kans niet mocht laten liggen. De Vlaamse overheid wou meer inzetten op gecentraliseerde dienstverlening op vlak van personeelsadministratie en wou daarvoor meer entiteiten laten gebruik maken van 1 gecentraliseerde personeelsdienst en 1 HR-systeem. Om die oefening te realiseren, zocht ze projectleiders.
Lees verder “Eens jurist… niet altijd jurist”