Naast piano leren spelen, was 2016 ook het jaar waarin ik van functie veranderde. Zot eigenlijk want ik had amper een jaar voordien een andere weg ingeslagen. En toch had ik het gevoel dat ik deze kans niet mocht laten liggen. De Vlaamse overheid wou meer inzetten op gecentraliseerde dienstverlening op vlak van personeelsadministratie en wou daarvoor meer entiteiten laten gebruik maken van 1 gecentraliseerde personeelsdienst en 1 HR-systeem. Om die oefening te realiseren, zocht ze projectleiders.
Lees verder “Eens jurist… niet altijd jurist”Perfectionisme vs. (gebrek aan) doorzettingsvermogen
Ik wou al jaren piano leren spelen. Ik moest en zou dat prachtig klinkend instrument met zwarte en witte toetsen zelf de baas kunnen. Als kind keek ik met grote verwondering naar de Koningin Elisabeth wedstrijd voor piano. Ik wou dat ook kunnen en ook op zo’n groot podium staan. Mijn vader was altijd een grote fan van klassieke muziek. Kasten vol elpees en cd’s. Elk genre passeerde de revue, ook de gekende en minder gekende pianostukken.
Lees verder “Perfectionisme vs. (gebrek aan) doorzettingsvermogen”Opgebrand
Eind 2015. Ik herinner het me alsof het gisteren was. Mijn man en ik staan in onze slaapkamer. Het is kerstvakantie. Eindelijk rust. En ineens gebeurt het. Mijn man barst in tranen uit. Dit heb ik in al die jaren dat we samen zijn nog nooit meegemaakt. Dit stoere, sterke man die daar ineens ineengedoken staat. Ik weet wel dat hij het niet gemakkelijk heeft, dat hij niet zo geweldig in zijn vel zit. En toch verrast het mij op dat moment. Ik weet niet direct wat ik moet zeggen of doen. Ik kan alleen maar luisteren. En zorgen dat hij even tot rust kan komen. De veer is gebroken.
Lees verder “Opgebrand”Grijp je kans!
In mijn vorige blog heb ik het verteld. Hoewel ik heel druk in de weer was met mijn vader, grootmoeder en kinderen, was ik vooral ook nog een vrouw van 32 jaar, in de fleur van haar leven (nu ja, op die slapeloze nachten na 😉) met een geweldig fijne job bij de Vlaamse overheid.
Lees verder “Grijp je kans!”Blijven gaan en keuzes maken
Alles valt na een half jaar stilaan in de plooi. De routine van elke dag keert terug. Het lijkt allemaal super gemakkelijk en simpel. In de eerste plaats ben ik mama van 3 kinderen: Wannes, Marie en Louise, respectievelijk 6, 4 en een half jaar op dat moment. En uiteraard is er ook nog mijn echtgenoot. Een stille man die er altijd en overal is, die helpt waar hij kan en meer dan zijn deel van het werk voor zijn rekening neemt. Oprecht dank je wel daarvoor.
Lees verder “Blijven gaan en keuzes maken”