31 december. Klassiek een dag om te mijmeren over wat geweest is en vooruit te blikken naar wat komen gaat. Jammer eigenlijk want wat geweest is, is weg en wat komt, weet je nooit op voorhand. Het is eigenlijk alleen het nu dat er echt toe doet.
Onlangs kreeg ik de vraag: ‘Waar zou je binnen 10 jaar willen staan?‘ Aanvankelijk dacht ik: ‘Welk sociaal correct antwoord moet ik hierop verzinnen?’ Enkele luttele seconden flitsten allerlei ideeën en dromen door mijn hoofd. En toch blokkeerde er iets in mij waardoor ik geen antwoord kon uitbrengen. 10 jaar! Dat lijkt niet alleen een eeuwigheid, het is het ook. 10 jaar! Dat is 2/3de van mijn werkende leven. Dat is 1/4de van mijn totale leven. Het is exact de periode dat ik mantelzorger ben voor mijn papa. Hoe kan ik vandaag weten waar ik over 10 jaar zal staan?
Dus weg met elk sociaal wenselijk antwoord. Ik heb gewoon eerlijk gezegd: ‘Ik weet bij God niet waar ik over 10 jaar wil of zal staan. Er is zoveel gebeurd de afgelopen 10 jaar waar ik niet eens had durven aan denken of had van durven dromen.‘ Stilte aan de overkant. Dat was precies niet het verwachte antwoord. En toch was ik er trots op. 5 jaar geleden had ik zo’n antwoord nooit durven geven uit schrik dat ik niet zou voldoen aan de verwachting van de overkant. Die tijd is voorbij. Ik weet verdorie niet wat er de komende 10 jaar op mij zal afkomen.
Natuurlijk heb ik dromen. Ik zou ik niet zijn als ik daar niet af en toe over fantaseer. Ik heb in juni een pitch gebracht waar ik mijn grote pad heb aangegeven. Hoe dat verder vorm krijgt dat weet ik nog niet. Elke dag puzzel ik daar een beetje aan. Het geeft me richting. Het maakt dat ik makkelijker kan beslissen welke opdrachten ik wel en niet aanneem. Het geeft me houvast om mijn eigen zoektocht naar balans te bewaken. Het maakt dat ik stappen durf zetten om met anderen te spreken over mijn plannen en dromen om deze wereld wat eigenwijzer te maken. Het maakt dat er avonturen op mijn pad komen die ik zelfs in mijn stoutste dromen niet zou kunnen bedenken. Ik probeer vooral te voelen wat voor mij past. En dat laatste maakt dat we in 2023 met ons gezin van 5 een reis maken naar de USA. Naar de minst sexy regio van The States, maar wel eentje waar belangrijke mensen wonen: mijn broer en zijn gezin.
Natuurlijk kijk ook ik wel eens terug naar het verleden. Om te kijken wat ik er uit kan leren. Om na te gaan wat ik liever niet meer zie terugkeren. En om te koesteren wat me lief is. Vooral dat laatste vind ik belangrijk. We leven in een tijd waar alles aan een supersonische snelheid vooruit gaat. Als je het niet druk hebt dan lijkt het alsof je niet goed bezig bent. Aan de andere kant vertellen we niet over wat we allemaal meemaken en hoe we ons daarbij voelen. Want ‘voelen’ dat is voor mietjes en losers. En toch is ook dat meer dan belangrijk. Als we onze emoties een plaats kunnen geven dan zullen we veel beter de toekomst tegemoet kunnen gaan zonder dat we weten wat er op ons af komt. Dan weten we met zijn allen veel beter wat wel en niet past. En dan hebben we geen 10-jarenplan nodig.
Dus kijk af en toe eens achterom, kijk bij momenten eens vooruit naar de horizon, maar kijk vooral wat je vandaag hebt. Het ligt allemaal voor het rapen aan je voeten. Kijk er niet te snel overheen. Geniet van wat je hebt en wie je omringt. Fuck it goede voornemens!
Met gezond verstand leven en u niet laten opjagen door wat de anderen zouden denken. Leef je eigen leven en vergeet niet te genieten van wat je al hebt.