Toen onze Wannes een kleuter was, kozen we voor een kleuterschool waar we ons thuis voelden, maar ook waar de mogelijkheid bestond om school te lopen tot het einde van het 6de middelbaar. Goed, op het moment dat je kind 2,5 jaar is weet je niet waar zijn studiepad naartoe zal leiden. Dat weet niemand. Je mag nog de beste intenties hebben.
Lees verder “Scholen als loterij”Eens jurist… niet altijd jurist
Naast piano leren spelen, was 2016 ook het jaar waarin ik van functie veranderde. Zot eigenlijk want ik had amper een jaar voordien een andere weg ingeslagen. En toch had ik het gevoel dat ik deze kans niet mocht laten liggen. De Vlaamse overheid wou meer inzetten op gecentraliseerde dienstverlening op vlak van personeelsadministratie en wou daarvoor meer entiteiten laten gebruik maken van 1 gecentraliseerde personeelsdienst en 1 HR-systeem. Om die oefening te realiseren, zocht ze projectleiders.
Lees verder “Eens jurist… niet altijd jurist”Opgebrand
Eind 2015. Ik herinner het me alsof het gisteren was. Mijn man en ik staan in onze slaapkamer. Het is kerstvakantie. Eindelijk rust. En ineens gebeurt het. Mijn man barst in tranen uit. Dit heb ik in al die jaren dat we samen zijn nog nooit meegemaakt. Dit stoere, sterke man die daar ineens ineengedoken staat. Ik weet wel dat hij het niet gemakkelijk heeft, dat hij niet zo geweldig in zijn vel zit. En toch verrast het mij op dat moment. Ik weet niet direct wat ik moet zeggen of doen. Ik kan alleen maar luisteren. En zorgen dat hij even tot rust kan komen. De veer is gebroken.
Lees verder “Opgebrand”Grijp je kans!
In mijn vorige blog heb ik het verteld. Hoewel ik heel druk in de weer was met mijn vader, grootmoeder en kinderen, was ik vooral ook nog een vrouw van 32 jaar, in de fleur van haar leven (nu ja, op die slapeloze nachten na 😉) met een geweldig fijne job bij de Vlaamse overheid.
Lees verder “Grijp je kans!”Blijven gaan en keuzes maken
Alles valt na een half jaar stilaan in de plooi. De routine van elke dag keert terug. Het lijkt allemaal super gemakkelijk en simpel. In de eerste plaats ben ik mama van 3 kinderen: Wannes, Marie en Louise, respectievelijk 6, 4 en een half jaar op dat moment. En uiteraard is er ook nog mijn echtgenoot. Een stille man die er altijd en overal is, die helpt waar hij kan en meer dan zijn deel van het werk voor zijn rekening neemt. Oprecht dank je wel daarvoor.
Lees verder “Blijven gaan en keuzes maken”